Չգիտեմ ո՞նց անեմ, որ սիրածս իրա կնգանից վերջապես յան տա ու հավերժ գա իմ մոտ, ու իրար հետ ապրենք։ Արդեն 3 տարիա իրար հետ ենք, բայց հենց խոսքը հասնումա իրա կնգան միանգամից բերանս փակումա։ Դե ես էլ իրան վախենում եմ կորցնեմ, դրա համար ոնց ասումա, տենց եմ անում։ Բայց արդեն ես էլ եմ հոգնել էդ վիճակից, ինչքա՞ն կարելիա 2-րդական դերում լինել, էդ սիրուհու կարգավիճակը վրես ազդումա արդեն։ Էն օրը ուժ հավաքեցի մեջս, որոշեցի նորից հարցնեմ կնգա պահով։ Ասեցի՝ բա չես ուզու՞մ կնգանիցդ բաժանվես։ Էդ ասելս ու իրա թարս նայելը մեկ եղավ, նենց նայեց, որ միանգամից սսկվեցի տեղս։ Ասեց՝ մյուս անգամ եթե տենց բան ասեցիր, ինձ կմոռանաս։ Չեմ հասկանում հիմա ինձա՞ սիրում, թե՞ իրա կնգան։
Չգիտեմ ո՞նց անեմ, որ սիրածս իրա կնգան թողի ու վերջնական գա իմ հետ ապրի․ էն օրը ասեցի խոսք գցեմ, տեսնեմ ինչա մտածում էդ պահով, որ իմանաք ինձ ինչ ասեց, ձենս կտրեցի, սսկվեցի տեղս
